ŻEGNAMY DRA JÓZEFA OLEKSEGO

Udostępnij

Z ogromnym żalem informujemy, iż po długiej i ciężkiej chorobie, zmarł Józef Oleksy, były premier, marszałek Sejmu, polityk lewicy, wieloletni wykładowca Wyższej Szkoły Handlowej w Radomiu. Miał 68 lat.

Józef Oleksy* (ur. 22 czerwca 1946 w Nowym Sączu, zm. 9 stycznia 2015 w Warszawie) ? polski polityk.

Marszałek Sejmu w latach 1993?1995 i 2004?2005, premier Polski w latach 1995?1996, wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera w 2004, poseł na Sejm w latach 1989?2005 (X, I, II, III i IV kadencji), przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej (2004?2005), wiceprzewodniczący SLD w latach 2003?2004 i 2012?2015.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Uzyskał następnie stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Był dziekanem i wykładowcą na Wydziale Stosunków Międzynarodowych Akademii Finansów, wykładowcą Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz Wyższej Szkoły Handlowej w Radomiu. Zasiadał w radach nadzorczych KSP Polonia Warszawa SSA, J.W. Construction, J.W. Biochemica.

Działalność polityczna w PRL

Od 1969 do 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zasiadał w prezydium zarządu głównego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W latach 1970?1978 był tajnym współpracownikiem wojskowego Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego. Przewodniczył Ogólnopolskiej Radzie Młodych Naukowców. Pełnił funkcję sekretarza komitetu uczelnianego PZPR w SGPiS. W 1977 przeszedł do pracy w aparacie partyjnym w Wydziale Pracy Ideowo-Wychowawczej KC PZPR. Od 1981 do X Zjazdu kierował biurem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W latach 1987?1989 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Białej Podlaskiej. W 1989 zajmował stanowisko ministra ? członka Rady Ministrów ds. współpracy ze związkami zawodowymi. W tym samym roku po stronie rządowej uczestniczył w rozmowach okrągłego stołu.

Działalność polityczna w III RP

W 1990 był jednym z założycieli powstałej na bazie PZPR Socjaldemokracji RP (m.in. zajmował funkcję przewodniczącego tego ugrupowania ? od 28 stycznia 1996 do 6 grudnia 1997), w 1999 przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1989?1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia PZPR, następnie do 2005 posła na Sejm I, II, III i IV kadencji wybieranego z listy SLD w okręgu siedleckim. Od maja do lipca 2004 był posłem do Parlamentu Europejskiego. W wyborach parlamentarnych w 2005 bezskutecznie kandydował do Senatu.

W latach 1993?1995 pełnił funkcję Marszałka Sejmu II kadencji. Od 7 marca 1995 do 7 lutego 1996 zajmował stanowisko Prezesa Rady Ministrów.

Od stycznia do kwietnia 2004 zajmował stanowisko wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera. Ponownie został wybrany na urząd Marszałka Sejmu IV kadencji 21 kwietnia 2004 po ustąpieniu Marka Borowskiego. Podał się do dymisji po niekorzystnym dla niego nieprawomocnym wyroku sądu lustracyjnego I instancji. 5 stycznia 2005 Sejm odwołał go z tej funkcji stosunkiem głosów 379 do 17 przy 48 wstrzymujących się.

Od 29 czerwca 2003 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego SLD, a 18 grudnia 2004 na III kongresie partii został wybrany na jej przewodniczącego, zastępując Krzysztofa Janika. Zrezygnował z tej funkcji 21 maja 2005. Od 29 marca 2007 do 1 lutego 2010 był bezpartyjny. 21 stycznia 2012 został powołany na przewodniczącego rady programowej SLD, a 28 kwietnia 2012 na V kongresie SLD został wybrany na wiceprzewodniczącego ugrupowania.Należał także do Stowarzyszenia Ordynacka.

9 stycznia 2015 zmarł po kilku latach choroby nowotworowej.

Wyróżnienia

1972: Srebrny Krzyż Zasługi
1984: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
2003: Medal Zasłużony dla Tolerancji
2003: laureat Mistrza Mowy Polskiej
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Medal Za zasługi dla obronności kraju

Pokój Jego duszy.